Jumat, 27 Juni 2014

Cerkakku 7


AKU KECANTHOL SEJARAH

Satria. Jenengku Satria. Kabeh wong ngundang aku Satria Baja Hitam. Umurku 20 taun. Saiki aku mahasiswa semester 7 punjul , lagi mumet-mumete karo skripsi. Aku lan kancaku Neni sing super tomboi nduweni kesenengan karo bab-bab sejarah. Kemangka jurusanku dudu Sejarah, aku seneng sinau sejarah Indonesia, sejarah kedadean sawijine panggonan, lan sejarah-sejarah liyane.
Minggu wulan loro taun 2012, Neni ngajak aku nonton film sejarah kerajaan-kerajaan  Jawa. Minggu kuwi wayahe sing jomblo ngluru pacar, malah nonton film kuna. Tak akoni pancen aku seneng sejarah diwiwiti saka aku seneng Neni. Nanging tresnaku bertepuk sebelah tangan alias ora ditampa, Neni ora ngadohi aku malah paring wawasan akeh saka sejarah-sejarah mau. Sansaya suwi tresnaku mangklih saka wonge dadi tresna marang kesenengane. Sejarah kanggo aku kaya wujud generasi mudha ngormati para pahlawan.
Kasile nonton film, aku lan Neni nduweni pepinginan arep penelitian ngenani bab kerajaan utawa kraton. Merga aku lagi nggarap skripsi, aku njaluk karo Neni supaya aku ngrampungake skripsiku dhisik. Setengah taunan aku ngutek-utek bahan skripsiku, nanging ora ninggalake kesenenganku karo Neni menyang sejarah, saben minggu aku karo Neni kerep lunga menyang papan sing nduweni sejarah, kaya museum nganti makam.
Petung sasi sabubare aku wisuda, saiki aku wis nyambut gawe ana Dinas Perhubungan dan Pariwisata. Kanthi lulusan Sarjana seni lan unggah-ungguh sing tak poles sathithik, aku bisa ngalahake ewonan wong. Neni, kepriye kabare Neni ? Neni lagi wae semester 6. Aku lan Neni dina iki janjian ning angkringan cedhak kosane Neni.
“Mas…sampeyan ora mangkat kerja dina iki ?”
“Ora…aku kan arep ketemu kowe, bahas keraton, aku wis gregetan iki pingin mrana. Kowe ora lunga kencan karo pacarmu ?”
“Ih…la sampeyan ya ora lungan kencan ?”
Satria lan Neni sing padha-padha ngerti durung nduwe pacare, mesem bebarengan.
Limang menitan lorone guneman, ana bocah wadon dhuwur, putih, ayu tenan. Satria ora kedhep anggone mandeng bocah kuwi.
“Hi…aku  Anindita…”
“Oh..ya mba mangga…”
Neni, Satria lan Anindita njagong, Neni njelasake karo Satria yem Anindita kuwi kerabat keraton Solo, keturunan nomer enem. Ora ana sing ngerti yen dheweke iki nduwe trah darah biru.
Satria lan Neni dadi kerep dolan bareng karo Anindita. Dolan menyang keraton uga kerep, nanging Anindita njaluk kejujurane Staria lan Neni, gelem njaga namane keraton Solo, Satria lan Neni nyaguhi prentahe Anindita. Sesasi sering dolan bareng, nggawe Satria tuwuh rasa tresna karo Anindita. Yen disawang-sawang, Anindita uga ana rasa. Saben dolan bareng wong telu, Neni krasa yen mung dadi obat nyamuk wae, kaya-kaya wong kencan lan nggawa adhine. Ora dikira Neni uga wis biasa bareng karo Satria, ana rasa cemburu saben Anindita teka.
Esuk iki, Satria bakal ngungkapake rasa tresnane marang Anindita, Neni dijaluki tulung supaya metuk lan nggawa Anindita menyang taman sing biasa dinggo kumpul bareng. Jam pitu bengi Anindita teka bareng karo Neni, ning kana wis ana Satria sing njagong ning kursi, kahanane romantis banget, sapa sing weruh mesthi meri.
Sawise reti wangsulane Anindita yen dheweke gelem dadi pacare Satria, Neni lunga mlayu karo nangis sesunggrukan. Satria ora pernah reti rasane Neni mendhem tresnane.
Setengah taun pepacangan, Satria nglamar Anindita. Panglamare ora ditampa dening kulawargane Anindita. Alesane merga Anindita arep dikawinake karo tunggal darah biru, isih keturunan kraton. Sing paling nggawe Satria kuciwa yaiku Anindita ora ngupayakaken tresnane karo Satria, percuma yen Satria sing yakinake kulawarga kraton nanging Aninditane ora saguh ngapa-ngapa. Anindita ora bisa nglanggar prinsip yen kulawarga kraton kudu njunjung trahe.
Dina kawinane Anindita, Satria mung ngurung awake ning njero kamar. Ora mlebu kerja telung dina, ora teka upacara kawinane Anindita. Sawise teka ning adicarane Anindita, Neni lunga menyang panggonane Satria. Neni khawatir kedaden apa-apa karo Satria, nanging iki mung prasangkane Neni, Satria katon luwih kuat.
“Neni…sawise kowe adoh saka aku, reti aku sedih kowe teka are papa ?”
“Aku…aku arep…arep nambani lara atimu Satria.”
Lorone padha menenge, banjur Neni nyikep Satria kenceng, krasa yen wong iki rapuh kaya klaras. Satria nemoni maning Neni kancane sing mbiyen. Satria saguh ngilangi Anindita saka uripe, saiki malah Neni sing dadi penguat uripe. Sawise kedadean Anindita. Satria lan Neni ora kapok mbahas bab sejarah. Satria lan Neni arep nggawe sejarah uripe dhewe. Sejarah nikahe Satria lan Neni. Wektu nglamar, Neni ora percaya banget yen Satria bakal nglakoni iki.
“Aku nyadar, keneng apa aku kudu adoh golek bojo, saben dina aku nyanding awakmu, saben dina kita ngukir sejarah, sejarah tresnaku lan tresnamu…”
            Apa sing ana ning wektu kepungkur, saiki, lan mbesuk bakal dadi sejarah uripe saben wong, Kepriye wong kuwi nglakoni uripe kanggo ngisi sejarahe dhewe. Kita ora bisa mbeleni sejarah, nanging kita bisa nggawe sejarah sing dieling, disimpen, digawa kanthi tekane pati.


Tidak ada komentar:

Posting Komentar