AKU KECANTHOL SEJARAH
Satria.
Jenengku Satria. Kabeh wong ngundang aku Satria Baja Hitam. Umurku 20 taun.
Saiki aku mahasiswa semester 7 punjul , lagi mumet-mumete karo skripsi. Aku lan
kancaku Neni sing super tomboi nduweni kesenengan karo bab-bab sejarah.
Kemangka jurusanku dudu Sejarah, aku seneng sinau sejarah Indonesia, sejarah
kedadean sawijine panggonan, lan sejarah-sejarah liyane.
Minggu
wulan loro taun 2012, Neni ngajak aku nonton film sejarah
kerajaan-kerajaan Jawa. Minggu kuwi
wayahe sing jomblo ngluru pacar, malah nonton film kuna. Tak akoni pancen aku
seneng sejarah diwiwiti saka aku seneng Neni. Nanging tresnaku bertepuk sebelah
tangan alias ora ditampa, Neni ora ngadohi aku malah paring wawasan akeh saka
sejarah-sejarah mau. Sansaya suwi tresnaku mangklih saka wonge dadi tresna
marang kesenengane. Sejarah kanggo aku kaya wujud generasi mudha ngormati para
pahlawan.
Kasile
nonton film, aku lan Neni nduweni pepinginan arep penelitian ngenani bab
kerajaan utawa kraton. Merga aku lagi nggarap skripsi, aku njaluk karo Neni
supaya aku ngrampungake skripsiku dhisik. Setengah taunan aku ngutek-utek bahan
skripsiku, nanging ora ninggalake kesenenganku karo Neni menyang sejarah, saben
minggu aku karo Neni kerep lunga menyang papan sing nduweni sejarah, kaya
museum nganti makam.
Petung
sasi sabubare aku wisuda, saiki aku wis nyambut gawe ana Dinas Perhubungan dan
Pariwisata. Kanthi lulusan Sarjana seni lan unggah-ungguh sing tak poles
sathithik, aku bisa ngalahake ewonan wong. Neni, kepriye kabare Neni ? Neni
lagi wae semester 6. Aku lan Neni dina iki janjian ning angkringan cedhak
kosane Neni.
“Mas…sampeyan
ora mangkat kerja dina iki ?”
“Ora…aku
kan arep ketemu kowe, bahas keraton, aku wis gregetan iki pingin mrana. Kowe
ora lunga kencan karo pacarmu ?”
“Ih…la
sampeyan ya ora lungan kencan ?”
Satria
lan Neni sing padha-padha ngerti durung nduwe pacare, mesem bebarengan.
Limang
menitan lorone guneman, ana bocah wadon dhuwur, putih, ayu tenan. Satria ora
kedhep anggone mandeng bocah kuwi.
“Hi…aku Anindita…”
“Oh..ya
mba mangga…”
Neni,
Satria lan Anindita njagong, Neni njelasake karo Satria yem Anindita kuwi
kerabat keraton Solo, keturunan nomer enem. Ora ana sing ngerti yen dheweke iki
nduwe trah darah biru.
Satria
lan Neni dadi kerep dolan bareng karo Anindita. Dolan menyang keraton uga
kerep, nanging Anindita njaluk kejujurane Staria lan Neni, gelem njaga namane
keraton Solo, Satria lan Neni nyaguhi prentahe Anindita. Sesasi sering dolan
bareng, nggawe Satria tuwuh rasa tresna karo Anindita. Yen disawang-sawang,
Anindita uga ana rasa. Saben dolan bareng wong telu, Neni krasa yen mung dadi
obat nyamuk wae, kaya-kaya wong kencan lan nggawa adhine. Ora dikira Neni uga
wis biasa bareng karo Satria, ana rasa cemburu saben Anindita teka.
Esuk
iki, Satria bakal ngungkapake rasa tresnane marang Anindita, Neni dijaluki
tulung supaya metuk lan nggawa Anindita menyang taman sing biasa dinggo kumpul
bareng. Jam pitu bengi Anindita teka bareng karo Neni, ning kana wis ana Satria
sing njagong ning kursi, kahanane romantis banget, sapa sing weruh mesthi meri.
Sawise
reti wangsulane Anindita yen dheweke gelem dadi pacare Satria, Neni lunga mlayu
karo nangis sesunggrukan. Satria ora pernah reti rasane Neni mendhem tresnane.
Setengah
taun pepacangan, Satria nglamar Anindita. Panglamare ora ditampa dening
kulawargane Anindita. Alesane merga Anindita arep dikawinake karo tunggal darah
biru, isih keturunan kraton. Sing paling nggawe Satria kuciwa yaiku Anindita
ora ngupayakaken tresnane karo Satria, percuma yen Satria sing yakinake
kulawarga kraton nanging Aninditane ora saguh ngapa-ngapa. Anindita ora bisa
nglanggar prinsip yen kulawarga kraton kudu njunjung trahe.
Dina
kawinane Anindita, Satria mung ngurung awake ning njero kamar. Ora mlebu kerja
telung dina, ora teka upacara kawinane Anindita. Sawise teka ning adicarane
Anindita, Neni lunga menyang panggonane Satria. Neni khawatir kedaden apa-apa
karo Satria, nanging iki mung prasangkane Neni, Satria katon luwih kuat.
“Neni…sawise
kowe adoh saka aku, reti aku sedih kowe teka are papa ?”
“Aku…aku
arep…arep nambani lara atimu Satria.”
Lorone
padha menenge, banjur Neni nyikep Satria kenceng, krasa yen wong iki rapuh kaya
klaras. Satria nemoni maning Neni kancane sing mbiyen. Satria saguh ngilangi
Anindita saka uripe, saiki malah Neni sing dadi penguat uripe. Sawise kedadean
Anindita. Satria lan Neni ora kapok mbahas bab sejarah. Satria lan Neni arep
nggawe sejarah uripe dhewe. Sejarah nikahe Satria lan Neni. Wektu nglamar, Neni
ora percaya banget yen Satria bakal nglakoni iki.
“Aku
nyadar, keneng apa aku kudu adoh golek bojo, saben dina aku nyanding awakmu, saben
dina kita ngukir sejarah, sejarah tresnaku lan tresnamu…”
Apa sing ana ning wektu kepungkur, saiki, lan mbesuk
bakal dadi sejarah uripe saben wong, Kepriye wong kuwi nglakoni uripe kanggo
ngisi sejarahe dhewe. Kita ora bisa mbeleni sejarah, nanging kita bisa nggawe
sejarah sing dieling, disimpen, digawa kanthi tekane pati.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar